Sprawa Publiusza Sestiusza

 

      W końcowym okresie istnienia Republiki Rzymskiej przemoc stała się nieodłącznym elementem polityki. W omawianym okresie odpowiadali za nią głównie Publiusz Klodiusz i Tytus Milo. Jednak oprócz nich swoją rolę odegrał w walkach na ulicach inny polityk -  Publiusz Sestiusz.

    Sestiusz urodził się w latach 90 I wieku p.n.e. Swój pierwszy urząd publiczny objął w 68 p.n.e., kiedy to został wybrany trybunem. W następnych latach kontynuował swoją karierę, zostając w 63 roku p.n.e. kwestorem. W tym roku Sestiusz nawiązał bliską współpracę z Cyceronem i zaczął dla niego szpiegować Gajusza Antoniusz podejrzewanego o współpracę z Katyliną. Cyceron tak bardzo cenił jego zasługi na tym polu, że wspomniał o nim w swojej przemowie z 8 listopada (określił go w niej jako ,,wspaniałego młodego człowieka,,). Kiedy po pokonaniu Katyliny Antoniusz udał się do Macedonii,  Sestiusz podążył za nim. Powrócił dopiero  60 roku p.n.e.

     Do polityki wrócił dwa lata później - 10 grudnia objął urząd trybuna. Jednym z jego pierwszych działań było przedstawienie projektu przywrócenia Cycerona z wygnania, co raz jeszcze zyskało mu przychylność oratora. To właśnie wtedy zaangażował się w walki na ulicach. Publiusz Klodiusz – który bardzo skorzystał na wygnaniu Cycerona – próbował powstrzymać ułaskawienie Cycerona. W tym celu na czele grupy gladiatorów 23 stycznia zaatakował Zgromadzenie Ludowe - zanim było ono w stanie zaakceptować wniosek. Aby powstrzymać dalsze akty agresji ze strony Klodiusza Pompejusz nakazał Tytusowi Milonowi i Sestiuszowi zorganizowanie własnych zbrojnych grup. To właśnie z działalnością tych grup związany był proces Sestiusza z następnego roku. 10 lutego 56 roku p.n.e. Sestiusz został oskarżony przez niejakiego Marka Tuliusza (rzecz jasna nie miał on żadnych związków z Cyceronem) o przemoc polityczną. Obrony Sestiusza podjął się sam Cyceron, którego wspierali Hortensjusz i Krassus.    Podczas procesu oskarżycielami mieli być Publiusz Albinovanus i Tytus Klaudiusz. Linia oskarżenia opierała się na założeniu, że Sestiusz zorganizował zbrojną grupę z intencją dokonania rozboju. Aby to udowodnić oskarżyciele wezwali na świadka Publiusza Watiniusza. Oprócz własnych zeznań przedstawił on publiczne i prywatne wypowiedzi Sestiusza mające dowodzić tego,  że od początku planował otwartą walkę z Klodiuszem. Ponadto Albinovanus i Klaudiusz porównywali Sestiusza z Milonem i wskazywali, że Milon początkowo próbował się porozumieć z Klodiuszem. Zdaniem ich - skoro Sestiusz tego nie zrobił, wysnuć należy przeświadczenie, iż musiał od samego początku dążyć do konfrontacji. W zaistniałej sytuacji Cyceron zdecydował się przyznać częściowo rację oskarżycielom. Zamiast zaprzeczać wszystkim oskarżeniom postanowił przedstawić utworzenie przez Sestiusza jego ,,gangu,,  jako coś usprawiedliwionego. W tym celu przedstawił to w sądzie jako akt samoobrony Sestiusza, który – atakowany przez ludzi Klodiusza – miał bać się o swoje życie. Dodatkowo przedstawiał wszystkie działania podjęte przez Sestiusza , tj próby zapewnienia Cyceronowi powrotu do Rzymu i walkę z Klodiuszem, jako działania dla dobra państwa. W tym celu przywołał pamięć radykałów skupionych wokół Katyliny i przekonywał, że Klodiusz jest w istocie kontynuatorem ich działań.  Aby poprzeć ten argument powołał na świadka m.in. Pompejusza, co z pewnością zapewniło mu dodatkową przychylność sędziów. Cyceron przywoływał także konkretne wydarzenia z życiorysu Klodiusza, jak np. atak  jego ludzi na samego Cycerona czy skandal z Misteriami Dobrej Bogini.

    Ostatecznie przemowa Cycerona, która do historii przeszła jako ,,Pro Sestio,, doprowadziła do uniewinnienia Sestiusza. W następnych latach dalej był stronnikiem Pompejusza i pozostał nim do wybuchu wojny domowej, kiedy to został gubernatorem Cylicji. Niedługo po wybuchu wojny Sestiusz zdradził jednak Pompejusza i przeszedł do obozu Cezara.  Jedną z ostatnich informacji na jego temat jest zapis mówiący, że w 48 p.n.e. został wysłany przez Cezara do Kapadocji.

Źródła: Cicero Speech On Behalf Of Publiusz Sestius - Robert Kaster

Życie Brutusa - Plutarch